Belgisch kampioenschap 24h lopen met Wouter Van Rie

We kennen Leo Smets ondertussen goed genoeg als een oerdegelijke ultraloper. Sinds dit seizoen kreeg onze ultraloop-afdeling ook versterking van Wouter Van Rie die dit jaar mikte op het BK 24 uur in Aalter.

Onderstaand leest u het verslag van de knappe prestatie die Wouter in Aalter neerzette.

Dit jaar werd te Aalter het BK 24 uur ultraloop georganiseerd, en ik besloot er mijn debuut op deze lange afstand te wagen. De trainingen waren goed verlopen, en in combinatie met werk, gezin en studies  was ik zo goed voorbereid als mogelijk. De ultrawedstrijden te Aalter hebben onder de ultralopers ondertussen een bijnaam, namelijk "de sauna van Aalter". Het is er meestal heel warm, en het parcours dat voornamelijk uit beton bestaat, biedt weinig schaduw. Ook dit jaar zou het warme weer terug een belangrijke rol spelen. 

We waren op tijd aangekomen om ons rustig te installeren, want voor een 24-urenloop sleep je al gauw een hoop bevoorrading, reservekledij, en schoenen mee. Bovendien is het voor de start van een ultraloop altijd heel gezellig om oude bekenden terug te zien en ervaringen uit te wisselen. Zaterdag om 17 uur gingen we dan met een groep van 31 lopers van start. Rustig een tempo van 10 km per uur gekozen en vanaf het begin zo veel mogelijk eten en vooral drinken,  om de dehydratie het hoofd te bieden. De eerste uren liep ik rond de 9de plaats, maar al snel begon de hitte slachtoffers te eisen en begonnen er lopers uit te vallen. Zelf kan ik gelukkig vrij goed tegen de hitte, en door mezelf te dwingen iedere km een beker te drinken, kon ik blijven doorgaan, waardoor ik stilletjes aan opschoof in de stand. Rond 2 uur 's nachts was het terug wat afgekoeld en werd het een pak aangenamer om te lopen. Om 3 uur verraste mijn echtgenote me met een bezoekje, goed voor de moraal.

Na 120 km begon de afstand -en ondergrond- te wegen op de gewrichten en pezen, en het tempo was gestaag aan het zakken. Ik wist dat het vanaf nu vooral een mentale strijd zou worden om de race te voltooien, maar ik had me ingeschreven om mezelf te testen en was vastberaden om door te gaan. Even een paar uurtjes de muziek opzetten en in de flow geraken;  voor ik het wist kwam de zon terug op en begonnen de vogels te fluiten. Aangezien je op een ronde van 2 km loopt ken je de collega-lopers na enige tijd en een babbeltje tussendoor was welkom. Eens we 18 uur onderweg waren startte ook de 6-urenloop, waardoor er terug heel wat ambiance op het parcours kwam. Na 23 uur startte dan ook een 1-urenloop. Deze lopers kwamen de ondertussen waggelende ultralopers voorbijgesneld; nog een uurtje te gaan, nog even doorbijten. Ondertussen liep ik in dezelfde ronde als de - zeer sympathieke - Kristof De Block; de bronzen medaille voor het BK zou voor één van ons 2 zijn. Gestuwd door adrenaline kon ik mezelf terug motiveren om het tempo opnieuw te verhogen en perste ik er in het laatste uur alles nog eens uit - de teller eindigde op 176,5 km, goed voor een bronzen medaille op het BK. 

Behoorlijk afgezien, maar toch een geslaagd en leerrijk debuut,  maar vooral goesting om (na een beetje rust) opnieuw te gaan lopen.