Een leuke avond in Booischot

De vroege avond werd ingeleid door een cultuurmoment te Geel. Fien trad samen met haar medestudenten op in de Academie van woord en muziek. Ik geef toe dat als inleiding stevig klinkt en tot hiertoe mijn bijdrage nihil is (of toch mede de geboorte van deze blonde van 1 meter tachtig). Maar de studenten zorgden voor een geweldige opwarming van onze geest. Daarna volgde een sprint naar de broodjesbar, waarbij mijn broodje op de achterbank belandde tot….na de koers. ’s Avonds toonde dit clubbroodje alsof er een deelname aan een marathon mee gemoeid was. Smakelijk zeker! Rond 7 uur arriveerden de Engeltjes aan De Lichten te Booischot. Hier bezegelden vroeger de gokkers mekaars lot in het paardenrennen. Sinds vele jaren wordt deze assepiste deels gebruikt voor de jaarlijkse veldloop van AVZK. Mijn lot werd bezegeld op het andere ovaal over een race van 1000 meter. De Westelse jeugd smolt samen met klinkende namen als Ebert, Thomas, Emiel, de Kevin en deze kale speer (ik tel enkele hete lentes meer als de andere gasten). Ondertussen hing er rond de arena de juiste omgevingstemperatuur en was het bijna windstil. De sprinters kregen waar voor hun startgeld, want daar werd elke reeks nog een 2e keer gelopen door haperen van de officiele chrono met als gevolg dat het uurschema om zeep was. “De running bears” begonnen aan de gezamelijke opwarming onder leiding van ervaren Kevin waar de verslagen van ons prille sportleven ten berde werden gebracht. Dit was echt Kempense kolder ten top! Deze blauwe armada belandden vroegtijdig aan de startstreep van onze race waar wij wachtten en wachtten en…..tot het startschot. Of toch niet…..er was nog het cocacola-momentje waar wij ons lichaam ontbloten alsof er plots prachtige kathedralen uit de grond rezen. Waaaaw (zeiden de jonge en rijpere moeders)! Emiel daarentegen had al een ganse avond in singlet met borstnummer rondgelopen alsof zijn telefoonnummer op zijn borst geprint was voor elke griet die hem wilde bereiken. De cadetten en scholieren gingen samen op pad waar sterke Thomas van de start voor de groep uitliep. Ebert en Emiel liepen als trainingsmaatjes in mekaars buurt. De ontgoocheling sloeg toe bij Thomas als hij zijn eindtijd van 2’ 58” zag. Maar er kwam nog een tijdscorrectie van 14” en zo stond hij met 2’ 44”” toch nog te blinken. Emiel en Ebert kwamen net boven 3 minuten uit en zij zullen vlug een berg sms-jes van de jonge meisjes ontvangen, want hun optreden gaat niet ongemerkt voorbij. En dan was het de beurt aan de marathonloper en deze kale master. Kevin nam het initiatief en trok de bende als conducteur op gang. De groep scheurde snel in 2, waarbij na 200 meter al 32 seconden wegtikten. Ik was gelukkig mee. Halfwegkoers liet de groep mij in de steek en bengelde ik tussen 2 groepen. Ik was al vlug getuige van een ongewenste gast zonder borstnummer, die tegen de richting liep….DE WIND. Ik voelde de adem van de andere AVZK-ers in mijn rug, maar ik werd gedreven door het promoteam langs de zijlijn die mijn naam scandeerden…PAPA. In de laatste rechte lijn zat het haaswerk van Kevin erop en was hij voor mij de ultieme springplank naar de eindstreep. Het verdict : 2’ 53””. Eerlijk gezegd : dit is 5 secondes te traag. Déju, op naar de volgende koers.